نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشیار گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران. نویسنده مسئول
2 استادیار گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران.
3 دانشجوی دکتری علوم سیاسی(گرایش مسائل ایران) ، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
چکیده
با پیچیدگی در روابط بینالملل و نظمهای منطقهای توجه به دیپلماسی فعال و سیاست همسایگی مجموعهساز به منظور قدرتسازی و تامین منافع ملی از جمله ضروریات راهبردی کشورها است. در این چارچوب ایران کشوری پرهمسایه است که هر یک از همسایگان آن دارای ویژگیهای ژئوپلیتیکی، منزلتهای استراتژیک و ژئواکونومیک و همچنین معضلههای امنیتی هستند. باتوجه به این مسئله در پیشگرفتن سیاستخارجی چندگانهگرا در قالب سیاست همسایگی فرکتال و منطق شبکهای متداخل از الزامات ایران در عرصهی سیاستخارجی میباشد. هدف بنیادین این نوشتار تببین وضعیت سیاست همسایگی ایران پساانقلاب در خوانشی نوین است. بدین منظور پرسش محوری این مقاله بدین صورت است که سیاست خارجی همسایگی فعال ایران به عنوان کشوری چندهمسایه، در بستر ساختار سیستمی بینالملل چگونه قابل تبیین است؟ فرضیه مقاله بیان میدارد که بهرهگیری از دیپلماسی راهبردی و هوشمندانه در سیاست خارجی ایران، همافزایی هوشمند و توجه به رویههای نهادی، منجر به ساخت یابی سیاست همسایگی فعال و مجموعهساز میشود.
کلیدواژه‌ها
)
ارسال نظر در مورد این مقاله