نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری گروه علوم سیاسی، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی، سمنان، ایران
2 استادیار گروه علوم سیاسی، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی، سمنان، ایران (نویسنده مسئول)
3 استادیار گروه علوم سیاسی، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی، سمنان، ایران
چکیده
چین، یکی از قدرت‌های بزرگ عصر کنونی، به‌ویژه به‌لحاظ اقتصادی، است و یکی از کنشگران فعال در‌این‌زمینه به‌شمار می‌آید. رویکرد سیاست خارجی چین در مورد کشورهای جهان، متفاوت است. هدف پژوهش حاضر، بررسی جایگاه ایران در سیاست خارجی چین است؛ براین‌اساس، پرسش پژوهش بر چیستی جایگاه ایران در سیاست خارجی این کشور استوار بوده و برای پاسخ به آن، این فرضیه را به‌آزمون می‌گذاریم که چین به‌منظور مقابله با یکجانبه‌گرایی آمریکا در منطقۀ خاورمیانه و تأمین منافع اقتصادی ناشی از طرح‌های آیندۀ خود در سطح نظام بین‌الملل، در دستگاه سیاست خارجی‌‌اش، جایگاه ویژه‌ای را به ایران اختصاص داده است. روش گردآوری داده‌ها، شیوۀ کتابخانه‌ای و الکترونیکی و روش پژوهش از نوع کیفی و ردیابی فرایند، و الهام‌گرفته از نظریۀ واقع‌گرایی است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که چین، برپایۀ سه راهبرد توسعۀ همکاری‌های اقتصادی، برای شکست و انحراف ایران را در سیاست خارجی خود مهم می‌داند و نگاه ویژه‌ای به ایران در منطقۀ خلیج فارس دارد. درواقع ایران، این امکان را برای چین فراهم می‌کند که منبع انرژی خود را تأمین کند، نظم منطقه‌ای به‌رهبری آمریکا را به‌چالش بکشد، منطقۀ خاورمیانه را به‌نفع خود مصادره کند، مسیر مهار چین توسط آمریکا را منحرف کند، و بازار گسترده‌ای برای فروش محصولات خود داشته باشد.
کلیدواژه‌ها
in New Global Confrontations. Iranian diplomacy. http://irdiplomacy.ir/fa/news/2001428.
Aliasgary, Soroush & Ekstrom, Marin (2021). Chabahar Port and Iran’s Strategic Balancing With China and India. Diplomat Media Inc. https://thediplomat.com.
Al-Qahtani, Saad Ali (2021). Will the Sino-Iranian Agreement Serve the Ambitious
Geopolitical Interests of China? Carnegie Endowment for International Peace.
https://carnegieendowment.org/sada/85122.
Asgari, Mahmoud (2007). China's Strategic Approaches. Strategic Information Monthly,
Fifth Year (12). [in Persian].
Barzegar, Vahid & Hosseini, Mir Abdullah (2011). Shanghai Cooperation Organization and
aspects of Iran's permanent membership in it. Political and Economic Information, (284),
62-77. [in Persian].
Chatzky, Andrew & McBride, James (2020). China’s Massive Belt and Road Initiative.
Council on Foreign Relations, https://www.cfr.org/backgrounder/chinas-massive-belt-and-
road-initiative.
Dougherty, James & Pfaltzgraff, Robert (1993). Conflicting Theories in International
Relations. translated by Alireza Tayeb and Vahid Bozorgi. First Edition, Tehran: Qoomes.
[in Persian].
Fassihi, Farnaz; Lee Myers, Steven (2020). Defying U.S., China and Iran Near Trade and
Military Partnership. Section A, Page 18 of the New York,
https://www.nytimes.com/2020/07/11.
Fazl-e-Haider, Syed (2019). The India-China Competition Over the Port of Chabahar and
Infrastructure in Asia. China Brief, 19(21).
Figueroa, William (2021). China-Iran Relations: The Myth of Massive Investment.
Diplomat Media Inc, https://thediplomat.com.
Figueroa, William (2022). China and Iran Since the 25-Year Agreement: The Limits of
Cooperation. Diplomat Media Inc, https://thediplomat.com.
Fulton, Jonathan (2021). China between Iran and the Gulf Monarchies. Middle East Policy,
1.14.
Garver, John W. (2016). China’s Quest: The History of the Foreign Relations of the
People’s Republic of China. New York: Oxford University Press.
Green, Will & Roth, Taylore (2021). China-Iran Relations: A Limited but Enduring
Strategic Partnership. U.S.-China Economic and Security Review Commission.
Hamrah, Satgin & Eliasen, Alexander (2021). The China-Iran Strategic Partnership: 40
Years in the Making. https://thediplomat.com.
Harold, Scott & Alireza Nader (2012). China and Iran: Economic, Political and
Military Relations. Occasional Paper, URL: https://www.rand.org.
Holmquist Erika & Englund, Johan (2020). China and Iran-anunequal friendship. FOI-R--
4976—SE. www.foi.se.
https://tradingeconomics.com/china/exports-by-country
https://tradingeconomics.com/china/imports-by-country.
Hudson, Amy (2019). New DOD Strategy: Indo-Pacific is "Priority Theater". Air Force
Magazine, https://www.airforcemag.com.
Jie, Yu & Wallace, Jon (2021). what is China’s Belt and Road Initiative (BRI)? Chatham
House, https://www.chathamhouse.org.
Khetran, Mir Sherbaz (2018). Gwadar and Chabahar. Strategic Studies, 38(2), 43-55.
Larson, Deborah Welch (2020). Can China Change the International System? The Role of
Moral Leadership. the Chinese Journal of International Politics, 163–186.
Maochun Yu, Miles (2021). Iran in China’s Grand Strategy. Stanford University Hoover Institution, https://www.hoover.org.
Mazar, Michael, Heath, Timothy & Cavals, Stride Stowe (2019). China and the
International Order, translated by Mohsen Mahmoudi and Javad Arab Yarmohammadi.
Tehran: Rand Institute, Center for Presidential Strategic Studies. [in Persian].
Nathan, Andrew J. (2012). Principles of China's Foreign Policy. New York: Columbia
University Press.
PourNajafi, Wajih al-Sadat & Shariati, Shahrooz (2015). Iran's Strategic Capacity in the
Doctrine of China's Peaceful Uprising. Geopolitical Quarterly, Autumn. [in Persian].
Ranjbar, Massoud (1999). Security Considerations in the Foreign Policy of the Islamic
Republic of Iran. Tehran: Research Institute for Strategic Studies. [in Persian].
Saleh, Alam & Yazdanshenas, Zakiyeh (2020). Iran’s Pact With China Is Bad News for the
West. Foreign Policy, https://foreignpolicy.com.
Seifzadeh, Seyed Hossein (1991). Transformation in the Concept of National Interests, Its
Replacement with the Human Reciprocal Concept, quoted in the book Transformation of
Concepts. Tehran: Office of Political and International Studies. [in Persian].
Seifzadeh, Seyed Hossein (1995). Fundamentals of Decision Making Models in Foreign
Policy. Tehran: Office of Political and International Studies. [in Persian].
Tabatabai, Seyed Ali (2011). A Comparative Study of the Strategic Approach of China,
Russia, USA, India, Pakistan and Iran to the Shanghai Cooperation Organization. Strategy
Quarterly, 20th Year, No. 60, Fall. [in Persian].
Tadbir Economic Research Institute (2015). Chabahar Railway, an Opportunity for the
Transit of Goods to Central Asia and Afghanistan. Tadbir Eghtesad Research Institute, No.
35. [in Persian].
Taliban, Mohammad Reza (2008). Reflections on the Emphasis on "Process Tracking" in
the Studies of the Islamic Revolution of Iran. Matin Research Journal, No.40 [in Persian].
Vatanka, Alex (2019). China’s Great Game in Iran. Foreign Policy, URL:
https://foreignpolicy.com/2019/09/05/chinas-great-game-in-iran/.
Vatanka, Alex (2021). Making Sense of the Iran-China Strategic Agreement. Middle East
Institute, https://www.mei.edu.
Verdinejad, Davood (2020). The Importance of Iran for China, Donya-e-Eqtesad
newspaper. retrieved on 1 Bahman 1400, No. 3748878. https://donya-e-eqtesad.com.
Xiyue, Wang (2020). China Won’t Rescue Iran. Foreign Policy,
https://foreignpolicy.com/2020/12/18.
Yacoubian, Alex (2019). Iran's Increasing Reliance on China. United States Institute of
Peace, https://iranprimer.usip.org.
Zhongping, Feng & Jing, Huang (2014). China’s Strategic Partnership Diplomacy:
Engaging with a Changing World. ESP Working Paper, No. 8,
http://www.egmontinstitute.be.
Ziabari, Kourosh (2021). Iran’s New Asia-Focused Foreign Policy Is a Fantasy. Foreign
Policy, https://foreignpolicy.com.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله