نوع مقاله : مقالات

نویسندگان

1 دانشگاه پیام نور واحد تهران غرب

2 علامه طباطبایی

3 پیام نور

چکیده

در دور جدید مذاکرات هسته‌ای ایران با کشورهای گروه 1+5 در دولت روحانی، دیپلمات‌های کشورمان «دیپلماسی رسانه‌ای» را در کنار دیپلماسی سیاسی برای ادامۀ مذاکرات هسته‌ای دنبال کردند و مرکز «دیپلماسی عمومی و رسانه‌ای» وزارت خارجه همکاری خود با رسانه‌ها به‌عنوان «مجاری دیپلماتیک» را برای ادامۀ مذاکرات هسته‌ای بیشتر کرد و روند مذاکرات هسته‌ایِ ایران با غرب را تغییر داد. این نوع دیپلماسی باعث تغییر رویکرد جامعۀ بین‌المللی در تعامل با دولت جدید جمهوری اسلامی ایران شد و دیدگاه جامعۀ بین‌المللی را در خصوص مسئلۀ پروندۀ هسته‌ای ایران تغییر داد. موضوع این پژوهش بررسی نقش دیپلماسی رسانه‌ای در تغییر رویکرد جامعۀ بین‌المللی با جمهوری اسلامی ایران در زمان انجام مذاکرات هسته‌ای در دولت روحانی است. پژوهش به روش ترکیبی (تحلیل کمّی و تحلیل کیفی) انجام شده و چارچوب نظریِ آن بر اساس نظریۀ همگرایی رسانه‌ای شکل گرفته است. در پژوهش حاضر «جامعۀ مورد بررسی» از بین اعضای گروه مذاکره‌کننده و کارشناسان وزارت امور خارجه، اصحاب رسانه، استادان دانشگاه، کارشناسان رسانه، نمایندگان مجلس و کارشناسان مسائل بین‌المللی انتخاب شده‌اند. یافته‌ها نشان می‌دهد که دیپلماسی رسانه‌ایِ ایران به‌عنوان بازیگر اصلی مدل همگرایی رسانه‌ای توانسته است بر مخاطبین خود (افکار عمومی جهان) در قبال برنامۀ صلح‌آمیز هسته‌ای ایران تأثیر بگذارد و روند مذاکرات هسته‌ای ایران با کشورهای گروه 1+5 را تغییر دهد. پیشنهادات این تحقیق به تقویت دیپلماسی رسانه‌ای در روابط بین‌المللی کمک خواهد کرد.

کلیدواژه‌ها

References
Bagheri Dolatabadi, A., & Ismail, M. (2015). Factors influencing nuclear agreements in the eleventh government. Iranian Journal of International Policy, 3(2). (in Persian)
Bazargan, A. (2010). An introduction to qualitative and mixed research methods (common approaches to behavioral sciences). Tehran: dedared. (in Persian)
Bozorgmehri, M. (2010). Islamic revolution, soft threat and media diplomacy, Ofog, Specialized Journal of the Office of Education and Research, Voice and Television, (68). (in Persian)
Chamberlain, K. (1995). What is grounded theory? Gualitative Research for the Human Sciences. Retrieved from: Http://www.Kerlins.Net.
Doagoyan, D. (2011). Television and foreign policy: the role of television in supporting and directing the foreign policy of the islamic republic of iran (with emphasis on iran's nuclear energy). Doctoral dissertation. Tehran: Allameh Tabataba'i University. (in Persian)
Falahmideh, M. (2012). Analysis of al-arabiya network's nursing newspapers in connection with iran's nuclear file in the last quarter of 2009. Masters dissertation. Tehran: Islamic Republic of Iran Broadcasting Faculty. (in Persian)
Gilboa, E. (2002). Global Communication and Foreign Policy, Journal of Communication.
Gilboa, E. (2009). Global communications and foreign policy, Translator: Hessamuddin Asnah & Mohammad Sadegh Esmaeili, Imam Sadiq University Press (1). (in Persian)
Grant, A. E., & Wilkinson, J. (2008). Understanding media convergence: the state of the field, Oxford University Press, USA.
Hajimohammadi, A. (2014). New media and international developments. Qom: Center for Islamic Studies. (in Persian)
Ismaili, M. (2009). Media diplomacy, Jam Jam, Tehran. (in Persian)
Jenkins, H. (2007). Fans, Gamers, and Bloggers: Media consumers in a digital age. New York: New York University Press.
Kharazi azar, R. (2006). Public relations strategies and tactics. (in Persian)
Louw, P. Eric (2005). The media and political process, pub SAGE
Graham, M., & Young, Sh. (2012). Media convergence: networked digital media in everyday life, Palgrave Macmillan.
Omidfar, A. (2013). Media management strategies for the nuclear energy crisis in the Islamic Republic of Iran. Master dissertation. Tehran: Islamic Republic of Iran Broadcasting Faculty. (in Persian).
Strauss, A., & Corbin, J. (2011). Principles of qualitative research: techniques and stages of the field theory, Translator: Ibrahim Afshar, Tehran: Ney. (in Persian)
Taylor, P. M. (1997). Global communication, international affairs and the media since 1945, New York, Routledge.
CAPTCHA Image