الهام صباغ؛ مهناز گودرزی
چکیده
چندین دهه از فروپاشی شوروی گذشته است و ارتباط با کشورهای جداشده از شوروی سابق از فردایِ پس از فروپاشی در دستورکار دستگاه سیاستخارجی ایران قرار گرفت. ایران با فروپاشی نظام دوقطبی، تلاشهای متعددی را برای گسترش روابط راهبردی با واحدهای سیاسی مستقل کرد؛ تلاشهایی که بیشترِ آنها در قالبِ دیپلماسی رسمی تعریف میشوند. این درحالی ...
بیشتر
چندین دهه از فروپاشی شوروی گذشته است و ارتباط با کشورهای جداشده از شوروی سابق از فردایِ پس از فروپاشی در دستورکار دستگاه سیاستخارجی ایران قرار گرفت. ایران با فروپاشی نظام دوقطبی، تلاشهای متعددی را برای گسترش روابط راهبردی با واحدهای سیاسی مستقل کرد؛ تلاشهایی که بیشترِ آنها در قالبِ دیپلماسی رسمی تعریف میشوند. این درحالی است که چندوجهی شدن روابط دیپلماتیک باعث تغییر سطوح دیپلماسی و مراودات سیاسی کشوها و اتخاذ رویکرد پارادیپلماسی شده است. از منظر پارادیپلماسی، هویتهای خُرد و فروملی مستقل از حکومتهای مرکزی میتوانند در عرصه بینالمللی به نقشآفرینی بپردازند. بر پایه چنین مفروضی، پرسش این نوشتار این است که: «نقاط قوت و ضعف روابط دیپلماتیک ایران و ترکمنستان کدام است و پارادیپلماسی چه کمکی به بهبود و ارتقاء این مناسبات میکند؟» در پاسخ به این پژوهش این فرضیه مطرح است که «عمده آسیب روابط دیپلماتیک تهران ـ عشقآباد، تمرکز انحصاری بر دیپلماسی رسمی بین دو کشور و بیتوجهی به جنبههای جدید در روابط دیپلماتیک ازجمله پارادیپلماسی است که میتواند نقاط ضعف روابط رسمی در محورهای سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی را کاسته و با تمرکز بر ابزارهای متنوع در حوزههای گوناگون دیپلماسی، بر بهبود مناسبات دو کشور بیفزاید.» روش انجام این پژوهش، کیفی از نوع توصیفی-تحلیلی است و دادههای آن از طریق مطالعات کتابخانهای اسنادی گردآوری و در چارچوب نظریه پارادیپلماسی، بررسی و تحلیلشدهاند.
قاسم اصولی؛ امین نواختی مقدم
چکیده
ویژگیهای تاریخی و فرهنگی مشترک، همجواری ژئوپلیتیک، نیاز به همکاری در حوزه انرژی، ترانزیتی و گسترش همکاریهای منطقهای، ایران و ترکمنستان را به همکاری بیشتر با یکدیگر ترغیب میکند. هدف مقالۀ حاضر این است که با سنجش ابعاد گوناگون روابط اقتصادی ایران و ترکمنستان و واکاوی فرصتها و چالشهای روابط دو کشور، جایگاه ایران در اقتصاد ...
بیشتر
ویژگیهای تاریخی و فرهنگی مشترک، همجواری ژئوپلیتیک، نیاز به همکاری در حوزه انرژی، ترانزیتی و گسترش همکاریهای منطقهای، ایران و ترکمنستان را به همکاری بیشتر با یکدیگر ترغیب میکند. هدف مقالۀ حاضر این است که با سنجش ابعاد گوناگون روابط اقتصادی ایران و ترکمنستان و واکاوی فرصتها و چالشهای روابط دو کشور، جایگاه ایران در اقتصاد ترکمنستان و راهبردهای گسترش روابط دو کشور را بررسی کند؛ بنابراین، پرسش اصلی مقاله این است که «مهمترین فرصتها و چالشهای همکاری ژئواکونومیک ایران و ترکمنستان کدامند؟» فرضیهای که بررسی میشود این است که «همکاری در حوزههای انرژی (گاز، نفت، و برق) و مسیرهای انتقال آن، حوزه ترانزیتی و خطوط ارتباطی، حوزههای فنی و مهندسی و سرمایهگذاری مشترک، همکاری در حوزه کشاورزی و کشت فراسرزمینی، همکاریهای منطقهای در قالب سازمان اکو، و همکاریهای مربوط به حوزۀ دریای خزر، از مهمترین فرصتهای ژئواکونومیکی، و چشمانداز کاهش ذخایر انرژی ترکمنستان، پرریسک بودن شرایط سرمایهگذاری در این کشور، لزوم گرفتن روادید برای فعالیتهای تجاری، چالشهای ناشی از نظام بانکی، و نقش چالشزای قدرتهای مداخلهگر ازجمله آمریکا در روابط ایران با ترکمنستان، از مهمترین چالشهای ژئواکونومیک روابط دو کشور بهشمار میآیند. با توجه به اینکه هر دو کشور بهدلیل صادرات انرژی، در عرصۀ بینالمللی اهمیت فراوانی دارند، تقویت همکاری دو کشور در این زمینه میتواند سبب تأثیرگذاری بیشتر این دو کنشگر در عرصۀ امنیت عرضۀ انرژی شود. در این پژوهش تلاش شده است مسائل اصلی مقاله به روش توصیفی و تحلیلی بررسی شوند.