نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 استادیار گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران( نویسنده مسئول)
2 دانش آموخته کارشناسی ارشد روابط بین‌الملل،دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه فردوسی مشهد،مشهد،ایران
چکیده
ایران و عربستان از تأثیرگذارترین و مهم‌ترین کشورهای منطقه خاورمیانه و در حوزه‌ی بزرگ‌تر جغرافیایی و عقیدتی جهان اسلام هستند که به دنبال پیروزی انقلاب اسلامی، روابط خصمانه و تقابل‌گرایانه‌ای در قبال دیگری در پیش گرفتند. رویکردهای متفاوت دو کشور در مسائل منطقه‌ای و جهانی، تلاش دو کشور برای تبدیل شدن به قدرت اول منطقه، تبدیل شدن دو کشور به‌عنوان نمادی از قطب‌های مذهبی شیعه و سنی، مواضع طرفین در خصوص بحران های منطقه‌ای باعث شد تا رابطه‌ای نه چندان مثبتی بین دو کشور حاکم باشد و در مواردی منجر به تنش و نزاع گردد. در همین راستا، نگارندگان به دنبال پاسخ به این سوال اساسی هستند که چرا به‌رغم همگونی مذهبی و منافع منطقه‌ای دو کشور ایران و عربستان همچنان بر دشمنی‌های خود اصرار ورزیده‌اند؟ در پاسخ به سوال پژوهش بر اساس چارچوب نظری امنیت هستی‌شناختی این فرضیه مطرح می‌شود که پایبندی دو کشور ایران و عربستان سعودی بر دشمنی خود با دیگری به امری عادی تبدیل شده که منافع آنها را به نحوی مطلوب‌تر برای آنها تأمین می‌کند و هر دو کشور نمی‌خواهند با تغییر نگاه خود به دیگری این روند عادی را برهم زده براین اساس منازعه آنها بعد هویتی (سازه‌انگارانه) و هستی شناسی دارد. روش تحقیق در این پژوهش، تفسیری و شیوه گردآوری داده‌ها به روش کتابخانه‌ای و مقالات، سایت‌ها و... می‌‌باشد.
کلیدواژه‌ها
)
ارسال نظر در مورد این مقاله