مریم زارع خانمحمدی؛ فریده محمد علیپور
چکیده
با وجود گذشت 7 دهه از استقلال کشور میانمار، نگرانی‌های سازمان ملل متحد و در رأس آن دبیرکل در خصوص اقلیت مسلمان روهینگیا به قوت خود پابرجا است. عدم اعطای حق تابعیت و به رسمیت شناخته شدن به‌عنوان اقلیت قومی ـ مذهبی همواره زمینه را برای اعمال رفتارهای تبعیض‌آمیز بر پایه خشونت، جنایت و نقض حقوق بشر علیه این اقلیت فراهم نموده است. ...
بیشتر
با وجود گذشت 7 دهه از استقلال کشور میانمار، نگرانی‌های سازمان ملل متحد و در رأس آن دبیرکل در خصوص اقلیت مسلمان روهینگیا به قوت خود پابرجا است. عدم اعطای حق تابعیت و به رسمیت شناخته شدن به‌عنوان اقلیت قومی ـ مذهبی همواره زمینه را برای اعمال رفتارهای تبعیض‌آمیز بر پایه خشونت، جنایت و نقض حقوق بشر علیه این اقلیت فراهم نموده است. با بازتاب رسانه‌ای فجایع در جهان و انتظار از سازمان ملل برای رسیدگی به موضوع، دبیرکل با انتصاب دو مشاور ویژه با عناوین مشاور ویژه در زمینه پیشگیری از نسل‌کشی و مشاور ویژه در زمینه مسئولیت حمایت به بررسی و نظارت جدی و مستمر بر وضعیت مردم روهینگیا پرداخته است. در پژوهش حاضر، با هدف بررسی اقدامات علیه مسلمانان روهینگیا در میانمار و واکنش دبیرکل به آن، سؤال اصلی اینست که دبیرکل سازمان ملل متحد در جریان اقدامات خشونت‌آمیز دولت میانمار علیه اقلیت روهینگیا طی سال‌های 2016 و 2017 چه نقشی را ایفا نموده است؟ در پاسخ با استفاده از رویکرد توصیفی و تحلیلی چنین فرض می‌شود که دبیرکل ملل متحد با آگاهی نسبت به شرایط ناعادلانه و غیرانسانی اقلیت مسلمان روهینگیا در کشور میانمار طی ادوار گذشته با إتخاذ رویکردهای جدید و ابزارهای نوین در سازمان ملل متحد به نقش‌آفرینی در راستای جلب توجه جهانی به وضعیت مسلمانان در میانمار پرداخته است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد به‌رغم تلاش دبیرکل در رأس دبیرخانه سازمان ملل، اقدامات جنایت‌بار علیه آن‌ها در سال‌های 2016 و 2017 تداوم یافته است
