Reza Joneydi; Zahra AhmadyPour; Mohammad Reza Hafez-Nia
Abstract
Geopolitical imagination, by definition, is the competition between powers in forming individuals’, institutions’ and political factors’ perception of the characteristics and contents of geographical space, on the basis of their intended interests. In this article, as a case study, ...
Read More
Geopolitical imagination, by definition, is the competition between powers in forming individuals’, institutions’ and political factors’ perception of the characteristics and contents of geographical space, on the basis of their intended interests. In this article, as a case study, the US perception of the Union of Soviet Socialist Republics during the Cold War era is analysed. The authors argue that the image of an evil Soviet during the Cold War was formed through a complicated interaction process among formal geopolitics, applied geopolitics, and general geopolitics. It was through policies, doctrines, political statements including the Truman Doctrine, George Kennan’s Containment Doctrine, the Marshall Plan, National Security Council Report 68 (NSC-68), and Reagan’s Evil Empire Doctrine that the practical geopolitics of the United States provided an evil image of the Soviet Union as an inherently irreconcilable enemy. In this process, the formal geopolitics added a scientific dimension to US representation of the Soviet by presenting geopolitical theories like Heartland, Rimland, Domino, Chain Network, Seversky’s Air Power and the like. Finally, general geopolitics presented the geopolitical discourse of the Soviet Union as an evil enemy, convincing the public opinion by using media representations. Creating such a perception of the Union of Soviet Republics empowered the United States, in such a way that the latter set the ground for its geopolitical interventions in different regions of the world, while at the same time creating identity for its people during four decades of the Cold War.
Mohammad Reza Hafezniya; Zahra Ahmadipour; Chamra,n Booye
Abstract
رفتار سیاسی یک کشور در عرصة فرامرزی و جهانی برگرفته از «ژئوپلیتیک» و اهداف معطوف به آن است. شناخت ماهیت ژئوپلیتیک یک کشور به درک و تحلیل نوع رفتار و کنش های ژئوپلیتیک ...
Read More
رفتار سیاسی یک کشور در عرصة فرامرزی و جهانی برگرفته از «ژئوپلیتیک» و اهداف معطوف به آن است. شناخت ماهیت ژئوپلیتیک یک کشور به درک و تحلیل نوع رفتار و کنش های ژئوپلیتیک آن کمک خواهد کرد. مقاله حاضر ویژگی ها و خصوصیات ژئوپلیتیک جمهوری اسلامی ایران را مورد مداقه قرار داده و به دنبال پاسخ به این پرسش است که عوامل مؤثر در شکل گیری قلمروهای ژئوپلیتیک ایران کدامند؟ در پاسخ، این فرضیه را مطرح کرده‌ایم که شکل‌گیری قلمروهای ژئوپلیتیک ایران متأثر از مؤلفه‌هایی چون «موقعیت جغرافیایی»، «ایدئولوژی»، «منافع اقتصادی» و «فرهنگ سیاسی» است که نمود عینی آن‌ها در اسناد بالادستی و رسمی همچون قانون اساسی و منابع غیر رسمی تبلور یافته است. در این خصوص پرسش نامه ای طرح و یک‌صد نفر از کارشناسان و صاحب‌نظران رشتة جغرافیای سیاسی و ژئوپلیتیک در مورد میزان تأثیر این مؤلفه‌ها نظر داده‌اند. یافته های تحقیق نشان می دهد که در شکل گیری قلمروهای ژئوپلیتیک ایران عامل «ایدئولوژی» بیشترین تأثیر و عامل «منافع اقتصادی» کمترین تأثیر را داشته است. همچنین یافته ها نشان می دهد که جمهوری اسلامی ایران 14 قلمرو شامل 1) جهان اسلام، 2) قلمرو شیعی، 3) قلمرو فرهنگ و تمدن ایران، 4) قلمرو خاورمیانه، 5) قلمرو خلیجفارس، 6) قلمرو کشورهای رقیب و معارض با آمریکا، 7) قلمروهای متخاصم با اسرائیل، 8) قلمرو مستضعفان جهان 9) قلمرو جنبش‌های آزادی‌بخش جهان، 10) قلمرو آسیای مرکزی، 11) قلمرو کاسپین، 12) قلمرو قفقاز، 13) قلمرو آسیای جنوبی و 14) قلمرو آمریکای لاتین است که در این میان از نظر ژئوپلیتیک، قلمرو شیعی بیشترین و قلمرو کاسپین کم ترین اهمیت را در استراتژی ها و کنش های ژئوپلیتیک ایران دارد.
